Vloeren Business Magazine is er voor alle soorten en typen vloeren, van gevlinderd beton tot pvc met tegelprint en van handgeweven karpet tot met de hand gelegd parket. Alles is goed, iedereen maakt een mooi product. Maar soms verschijnt er een bericht, in dit geval een open brief waarvan ik de auteur niet kan thuisbrengen (is het Maarten v/d Voort?), die de spijker precies op zijn kop slaat. Hierbij de letterlijke tekst. De foto is van Parketfabriek Albers, waar deze tekst eerder te lezen was op hun facebook pagina.

“Beste Houtliefhebbers,”

“Als houthandelaar in eiken zit ik de laatste tijd behoorlijk in de knoop. Vroeger was hout nog gewoon hout. Je had hout met noesten, scheurtjes, en ja, ook wel eens een karakteristiek wormgaatje, dat hoorde er gewoon bij. Allemaal tekenen van een authentiek, natuurlijk materiaal. Maar wat wil de klant vandaag? De huidige generatie heeft zo veel plastic pretenders aan laminaat en PVC met houtmotief gezien dat dit hun referentiekader is geworden. Het hout moet nu op PVC lijken. De omgekeerde wereld.”

“Aan ons houthandelaren en verkopers de taak om de mensen te heropvoeden, zodat ze de schoonheid van eigenheid in materialen weer kunnen waarderen, in plaats van de karakterloze imitaties. Want mooi zijn de vakantie verhalen, wanneer ze terugkomen van het gehuurde landhuis met zwembad in Italië, waar de trap met de tijd mooi uitgesleten is en de grote eettafel de verhalen vertelt van de honderd huurders die daar eerder vertoefden. Na thuiskomst proberen ze de authenticiteit waar ze zo van genoten hebben nog even vast te houden.”

“Maar ook de doos op eiken vaten gerijpte Verdicchio dei Castelli die ze meegesmokkeld hebben smaakt eenmaal thuis toch weer anders. Na een week wordt er weer stipt om half zes, aardappels geprakt aan de wormloze tafel met eiken-print. En vanaf dat moment begint het verlangen weer naar de volgende welverdiende vakantie.”

“Toch moet eenmaal thuis alles perfect zijn, zonder de ‘foutjes’ die het leven zelf erin heeft gegraveerd. Mooie structuur of tekening in de vloerdelen? No way. Een noestje hier of daar? Een wormgaatje? Ze kijken je aan alsof ze brandhout zien branden en kopen dan stiekem het olieproduct. De buurman denkt toch dat het hout is want ook hij weet niet beter.”

“Dus, beste mensen, laten we het echte hout weer omarmen, met al zijn natuurlijke schoonheden en imperfecties. Want net als in het leven, zijn het de imperfecties die het interessant maken. Of moeten we straks ook maar onze persoonlijkheden inruilen voor een plastic versie?”

“Het volgende telefoontje… Nee mevrouw, Formica is geen houtsoort!”

Met dank aan Houthandel Maarten v/d Voort.